اثر خارج کردن دندان های پرمولر بر انحنای لب بیماران ارتودنتیک borderline

سابقه و هدف: اگر چه ارتودنتیست ها مدتهاست بر این باورند که extraction دندان های پرمولر اغلب با ایجاد تغییراتی در نیمرخ بافت نرم همراه است اما تحقیقات بر این دلالت دارند که بافت نرم همواره به رترکشن بافت سخت به طور مطلوب پاسخ نمی دهد. این مطالعه با هدف تعیین رابطه بین درمان های non extraction (non-ext) و extraction (ext) دندان های پرمولر با تغییرات عمق انحنای لب ها در بیماران ارتودنتیک borderline صورت گرفت.مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی از 89 بیمار 41 borderline بیمار به روش 16, non-ext بیمار به روش های 18, 5.5 ext بیمار 4.4 و 14 بیمار 4.5 درمان شده بودند. سفالوگرام های لترال قبل و بعد از درمان بیماران توسط یک شخص (محقق) به صورت دستی trace و آنالیز شدند. به منظور سنجش تغییرات درمانی بافت نرم، عمق انحنای لب بالا و پایین نسبت به خط مرجع pm و خط مرجع قدامی بافت نرم محاسبه گردید.یافته ها: در هر چهار متغیر وابسته بین دو گروه ext و non-ext اختلاف معنی دار آماری دیده شد (p<0.01). به طوری که گروه non-ext در عمق انحنای لب بالا و پایین افزایش و گروه ext کاهش را نشان داد. همچنین در هر چهار متغیر وابسته بین سه توالی مختلف (4.5, 4.4, 5.5) ext اختلاف معنی دار آماری دیده نشد.نتیجه گیری: پس از درمان در هر دو گروه درمانی تغییرات لب های بالا و پایین از نظر آماری معنی دار بودند به طوری که در گروه درمانی ext لب ها رتروزیوتر و در گروه درمانی non-ext لب ها پروتروزیوتر شده بودند. تفاوت معنی داری از نظر آماری در انحنای لب های بالا و پایین در توالی های مختلف ext پس از درمان دیده نشد.